Słowa kluczowe
komunikacja wspomagająca i alternatywna
AAC
echolalia
komunikacja communication partner
augmentative and alternative communication
communication
Jak cytować
Abstrakt
W artykule przedstawione zostały odpowiednie sposoby doboru metod AAC u dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, opis efektywnych form komunikacji wspomagającej i alternatywnej, elementy terapii logopedycznej u podopiecznych z opóźnionym rozwojem mowy lub trudnościami w poprawnym wymawianiu słów, fraz oraz zdań. Zawarto również informacje dotyczące barier komunikacyjnych oraz wpływu wdrożenia AAC na samodzielne inicjowanie kontaktu przez dziecko i chęć używania ww. systemu w celu porozumiewania się. Poniższy artykuł opisuje także rodzaje komunikacji wspomagającej i alternatywnej, modelowanie w AAC i rolę partnera komunikacyjnego, ale również pojęcie echolalii i jej wpływ na późniejszy rozwój mowy.
Bibliografia
Cychowska, M. (2010). Zastosowanie komunikacji alternatywnej i wspomagającej w pracy z dzieckiem z autyzmem – z doświadczeń młodego nauczyciela. Szkoła Specjalna, 5 (256), 375-379.
Dawidek, E. (2019). Komunikacja alternatywna i wspomagająca AAC w terapii niemówiących dzieci z autyzmem – zastosowanie programu Mówik. Biuletyn Logopedyczny, 33, 180-185.
Duda-Łyszczyk, A. (2019). Metoda Charlesa Blissa jako sposób komunikacji w grupie przedszkolnej – innowacja pedagogiczna pt. W zachwycie ciszy budzi się piękno słów – w pięknie słów zasypia cisza. Zeszyty naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy, 32(3), 56-57.
Frith, U. (2005). Autyzm i zespół Aspergera. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL.
Frost L., Bondy A. (2013). The Picture Exchange Communication System PECS. Podręcznik, tłum. M. Kaźmierczak, Pyramid Educational Consultants.
Januszczak, K. (2018). Terapia logopedyczna dziecka z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Studium przypadku. Biuletyn Logopedyczny, 32, 61-69.
Nunes, D.R.P. (2008). AAC interventions for autism: a research summary. International Journal of Specjal Education, 23(2), 17-22.
Przybysz-Zaremba, M. (2020). Wspomaganie komunikacji osób z niepełnosprawnością intelektualną – przegląd wybranych metod ze wskazówkami w tle. W: L. Kataryńczuk-Mania (red.), Emisja głosu w przestrzeni edukacyjnej, artystycznej i terapeutycznej (s. 287-299). Zielona Góra: Wydawnictwo PIXEL.
Siegel, K. (2012). Echolalia w mowie dziecka z całościowymi zaburzeniami rozwoju. Sposób na ucieczkę czy na komunikację? W: E. Wolańska (red.), Studia Pragmalingwistyczne (s. 59-62). Warszawa: Instytut Polonistyki Stosowanej Wydziału Polonistyki UW.
Van Tatenhove, G. M. (2009). Building language competence with students using AAC devices: Six challenges. Perspectives on Augmentative and Alternative Communication, 18(2), 38-47.
Winczura, B. (2015). Komunikacja społeczna u dzieci ze spektrum autyzmu w świetle prekursorów rozwoju teorii umysłu. W: B. B. Kaczmarek, A. Wojciechowska (red.), Autyzm i AAC, Alternatywne i wspomagające sposoby porozumiewania się w edukacji osób z autyzmem (s. 43-64). Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Wojciechowska, A. (2011). Charakterystyka języka i komunikacji osób z autyzmem i zespołem Aspergera. W: M. Obrębska (red.), o utrudnieniach w porozumiewaniu się. Perspektywa języka i komunikacji (s. 13-25). Poznań: Wydawnictwo Naukowe WNS UAM.
Netografia
Ford, J. (2006). Enhancing Parent and Child Communication: Using Makaton Signing for Babies. Pobrane z: https://katemb.com/wp-content/uploads/ford06babies.pdf (dostęp: 28.02.2024).
Zimnicka, J. (2019). Metody komunikacji alternatywnej, PCS symbole komunikacji obrazkowej. Pobrane z: https://www.zso5.gliwice.pl/wp-content/uploads/2019/01/J.Zimnicka-metoda_komunikacji_alternatywnej_pcs.pdf (dostęp 28.02.2024).