No. 17 (2024)

W ciągu ostatnich lat w Polsce można zaobserwować poszukiwanie optymalnych rozwiązań systemowych sprzyjających rozwojowi osób z niepełnosprawnością. Polityka edukacyjna jako kluczowe hasła akcentuje zasadę wyrównywania szans, normalizacji i integracji społecznej. Uczeń z każdym typem niepełnosprawności ma zapewnione prawo do nauki, do wspomagania rozwoju i dostosowania warunków edukacji do jego rzeczywistych potrzeb i możliwości rozwojowych. Takie działania normalizacyjne pozwalają mu na osiągnięcie coraz wyższego poziomu samorealizacji, niezależności czy rozwijanie kreatywności. Potrzeba eksplikacji przyjętych idei nie może się odbywać w oderwaniu od ich osadzenia w realiach życia codziennego. Szerokie zainteresowanie procesami rehabilitacji i edukacji osoby z niepełnosprawnością odzwierciedla wielowymiarowość prezentowanych zagadnień w niniejszym numerze Zeszytów Naukowych Pedagogiki Specjalnej. Z perspektywy różnych możliwości usprawniających rehabilitację i edukację nadal pozostają aktualne zależności między tymi dwoma procesami. W podjętych rozważaniach Autorzy poszukiwali odpowiedzi na wiele pytań, np. czy i jakich problemów doświadczają osoby z wybraną niepełnosprawnością? Jakie formy wsparcia oferuje im system rehabilitacji? Czy system edukacji jest dostosowany do ich rzeczywistych potrzeb? Jakich trudności doznają rodzice uczestnicząc w procesach rehabilitacji i edukacji swoich dzieci? Przeprowadzone badania diagnostyczne i opracowania teoretyczne prezentują z jednej strony wiele różnych możliwości i szans rozwojowych osób z niepełnosprawnością, a z drugiej uświadamiają ograniczenia i dylematy życiowe wybranej grupy osób z niepełnosprawnością i ich najbliższego środowiska. Warto podkreślić, że prezentowany wielogłos w tym zakresie pozwolił Autorom na krytyczną ocenę koncepcji postulatywnych i proponowanie działań o charakterze praktycznym.

dr hab. Katarzyna Plutecka, prof. UKEN